Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Υβόννη



Γιασεμί της μύρισε.Ξεκάθαρα.
Ξύπνησε και της μύρισε γιασεμί το δωμάτιο.
Μπορεί να μην ήταν τελικά τόσο άσχημη η μέρα της.

Τράβηξε την πολυθρόνα κοντά της έσκυψε για τις παντόφλες τις έβρισε το σκουπιδιάρικο που περνούσε απ' έξω και έφτασε μέχρι το σαλόνι .
Δεν βρήκε την Φιλιώ μέσα και την έψαξε στην κουζίνα.
Ούτε κι εκεί είχε τύχη αλλά δεν την ενδιέφερε πια η αδερφή της όσο η μυρωδιά που ερχόταν από κάπου.
Πιάστηκε από την πόρτα προσπάθησε να σηκωθεί να δει έξω από το παράθυρο αλλά τα πόδια της δεν την βοήθησαν~ανάπηρα χρόνια τώρα~.


Θα έσκαγε.Τι στο καλό μύριζε.Δεν είχαν λουλούδια ποτέ τους στο σπίτι.
Ούτε κι απ' έξω.
Τα κρατούσαν σε απόσταση ασφαλείας μη τυχών και φέρουν ζωή εκεί κοντά.

ήταν κι αλλεργική στις μέλισσες.

Τσαλάκωσε το φύλλο της εφημερίδας που διάβασε με τον καφέ και το ρίξε στα σκουπίδια μαζί με την οικολογική της συνείδηση.Που στο καλό να έβρισκε ανακύκλωση.Η Φιλιώ βαριόταν να πάει ως την πλατεία και για εκείνη ούτε λόγος.
Έφαγε ένα κουλουράκι κανέλας γκρίνιαξε για την ζέστη έκλεισε την πόρτα του μπάνιου και κάθισε να δουλέψει μη τυχών κι αφήσει εκκρεμότητες..

Αρχιτέκτων μεγάλη και τρανή όπως θα έλεγε η μαμά της.
Ανάπηρη με ταλέντο στο σχέδιο όπως έλεγε η ίδια.Βλέπεις διάσταση;


Η μυρωδιά δεν έλεγε να φύγει κι ο ήλιος είχε αρχίσει να την εκνευρίζει. όταν είναι φανερή η αδυναμία σου σε κάτι τα πάντα σε εκνευρίζουν.Είναι και θέμα χαρακτήρα.
Ποτέ δεν έχτισε το όμορφο σώμα που επιθυμούσε και δεν έβαφε τα μαλλιά της ξανθά για να μην κάνει αντίθεση με το ασημί του καροτσιού.


Δεν ήταν άσχημη μέρα η σημερινή μονάχα καθημερινή.
Αυτό και τη σκότωνε.

Μονάχα το άρωμα γιασεμιού είχε καταφέρει να σπάσει τη ρουτίνα της αλλά ακόμα να εντοπίσει την πηγή του.
"Ας είναι " σκέφτηκε.



Είχε προετοιμαστεί από μέρες.Ήλπιζε πως κάτι θα άλλαζε και θα έφερνε τα πάνω κάτω .

Το άρωμα όμως δεν ήταν αρκετό.
κάθισε με κόπο στον καναπέ. δεν έγραψε γράμμα.Τετριμμένο. Αυτός που πραγματικά θέλει να πεθάνει δεν αφήνει ποτέ σημείωμα.ότι έχει να πει το είπε.

Έπιασε το μπουκάλι με τη βότκα και το κουτί με τα χάπια.Δραματική μέχρι την τελευταία στιγμή...ο αγαπημένος της συγγραφέας έτσι είχε πεθάνει.

Θα είχε και δικαιολογία η αδερφή της για τη μητέρα τους.

"Καρδιακή ανακοπή"


άνοιξε το ράδιο για να μην ακούει τίποτα που θα χάλαγε την ατμόσφαιρα.~Πνιγηρή ομολογώ μα ατμόσφαιρα~.



Κατάπιε δύο από τα κουτιά με τα χάπια με τη βότκα και αφέθηκε στους ήχους της Νίνα (ς).
Κοιμήθηκε σχεδόν αμέσως κι έτσι δεν κατάλαβε τη συνέχεια.

Η Φιλιώ έκλαψε όταν την βρήκε μα κατάλαβε.Την καταλάβαινε.
"Ίσως και καλύτερα σκέφτηκε..."και οργάνωσε την κηδεία.



Η μητέρα της έκλαψε μέχρι λιποθυμίας στην κηδεία και ο πατέρας κατηγόρησε εκείνη πως δεν την στήριξε.



Χώρισαν μετά από λίγο καιρό και η Φιλιώ ήταν πια παιδί χωρισμένων γονιών αλλά χωρίς ψυχολογικά.







Εκείνη ξεχάστηκε από όλους εκτός από τη μυρωδιά του γιασεμιού που δεν έλεγε πια να φύγει από το σπίτι.