Μου είπαν να λέω πως έμαθα πως μπήκε αλλά δεν ακούστηκε πριν λίγο καιρό η άνοιξη.
Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν κατάλαβα ακριβώς και απλά έβγαλα να αερίσω.
Χαλιά παπλώματα μπαλώματα εσώψυχα και ακριβοπληρωμένα κουτάκια από κονσέρβες.
Μέτρησα 123 κεραμίδια χρώματος κεραμιδί ,67 κερασί και ίσως 2 πράσινα.
Κατά τ' άλλα...
η ζωή δεν μπορεί να είναι τόσο αδιάφορα μικρή.
Μου τη μικραίνουν και μου την παραδίδουν έτσι άλλοι.
Εξακολουθώ να βλέπω όνειρα και να τα διαλύω μόλις ξυπνήσω.Εξακολουθώ να ακούω...μα έχω πάψει να βλέπω. Ψηλαφίζω ,συλλαβίζω και εν τέλει βρίζω.
Αναζητώ ένα χώρο δικό (μου) .
και δεν βρίσκω παρά μόνο γωνίες σκονισμένες. θα πάψω να μιλώ.
θα πάψω να αγαπώ.
Θα πάψω να παύω.ίσως και να αναπνέω.
αλλά θα αντέξω.
1 σχόλιο:
Εστω κι αν σου την παραδιδουν μικρη κι αδιάφορη την ζωή οι άλλοι, οσο εσυ εχεις τις ανησυχίες σου και την ικανότητα να ψηλαφίζεις και να την διαφεντεύεις χωρις να άφήνεις τους αλλους να στην ελέγχουν τοτε θα βρεις τον χωρο τον δικό σου...
Μακάρι ολοι να να ηταν το ιδιο ετσι σκεπτώμενοι και ανήσυχοι για ολα οσα συμβαινουν γυρω μας..
Συνέχισε νασαι κοκκινη...
Αρης
Δημοσίευση σχολίου