Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Teardrop


Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Μια φορά κι έναν καιρό...


Μια καινούρια μέρα ξεκίνησε...
Η Ροδαυγή (rodaygh) απλώθηκε σαν τριανταφυλλί πέπλο στον ουρανό...
Ένα μικρό συννεφάκι που άκουγε στο όνομα Νεφέλη(Nefelia) εμφανίστηκε και χασμουρίθηκε νωχελικά χαμογελώντας στην Ροδαυγή...
"Καλημέρα Ροδαυγή! Τι όμορφη που είσαι σήμερα!"
Τα μάγουλα της Ροδαυγής ρόδισαν...!
"Σε ευχαριστώ καλό μου μοσχομυριστό συννεφάκι!" Απάντησε!
"Ξύπνησε?" Την ρώτησε!
"Όχι ακόμα μικρή μου! Αλλά όπου να 'ναι θα φανεί!"
Κι έτσι κοίταξαν και οι 2 κάτω... Σε ένα κόκκινο όμορφο σπιτάκι με κήπο, ξύλινο φράχτη και πολλά πολλά λουλούδια! Όλα κόκκινα!...
Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε, και η Ροξάνη (Roxanred) εμφανίστηκε στο κατώφλι με το κόκκινο φόρεμά της, και τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια! Τα κόκκινα χείλη της χαμογελούσαν!
"Καλημέρα Ροδαυγή! Καλημέρα Νεφέλη! Καλημέρα κήπε μου!" Είπε γεμάτη χαρά!
"Καλημέρα Κόκκινη!!!" Είπαν με μια φωνή οι 2 φίλες!
Η Ροξάνη πήρε το κόκκινο ποτιστήρι της και άρχισε να ποτίζει τα λουλούδια, ενώ τραγουδούσε μαζί με τις 2 φίλες της!
...Ξαφνικά μια κατακόκκινη πασχαλίτσα πετάχτηκε από ένα θαμνάκι!
"ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΟΣΜΕΕΕΕΕ!!! Τι κάνουμε???" Φώναξε χαρούμενη!
"Καλημέρα πασχαλίτσα! Με τρόμαξες!" Της είπε η Ροξάνη παιχνιδιάρικα!
"Καλημέρα ζουζούνι!" Χαμογέλασε και η Ροδαυγή!
"Καλημέρα και σε σένα!" Είπε και η Νεφέλη!
"Καλά ε...!!! Έγραψα ένα καινούριο τραγουδάκι... Όλο δικό μου είναι! Ζωγράφισα πάλι η θεά!" Είπε η πασχαλίτσα!
"Υποτροπίασε πάλι" Είπαν με μια φωνή οι 3 φίλες!
"Μα γιατί? Ακούστε! γκουχ γκουχ!... :
3 πουλάκια πήγαιναν με πατίνι στην Χαβάη!
Μα τα ροδάκια χάθηκαν, λουλούδι βγήκε πλάι!
Ορυμαγδός των μισθωτών βακτηριδίων,
λευκή και κάποτε προς το κίτρινο, λάμπει λαμπρά η σφενδόνη!
Η Δανάη πέθανε παραπονεμένη
και του Δρύαντα ο γιος είναι γάτα βρεγμένη!!!
...Ε? Τέλειο???"
"Κορίτσια δεν πήρε τα χάπια της! Τι θα κάνουμε???" Είπε πανικόβλητη η Ροδαυγή!
"Ρε μην κοροϊδεύεται! Εγώ θα γίνω star! Θα έχω και καλλιτεχνικό... pashalitsa! Wow!!!"
"Ωραία! Πάω να φωνάξω γιατρό! εσείς προσέξτε την!" Είπε η Ροξάνη!
"Ελάτε παιδιά! Ηρεμία! Πλάκα κάνει πάλι! Λες και δεν την ξέρουμε!!!" Είπε η Νεφέλη γελώντας!
... Και οι 4 φίλες έσκασαν στα γέλια!...

...Μα η κλωστή ξετυλίγει και το μια φορά κι έναν καιρό πέρασε... Και η Πασχαλίτσα έφυγε...
Πήγε στην Αμερική για σπουδές, κι έτσι οι φίλες χάθηκαν! Ήταν μόνη της στο κουτί που ονομάζουν διαμέρισμα στην Αμερική (ξέρετε)... Και σκεφτόταν πόσο ωραία περνούσαν όλες μαζί... Έτσι σιγά σιγά κλείστηκε στον εαυτό της! Της έλειπαν οι φίλες της! Κάθε βράδυ που γυρνούσε από την σχολή της σκεφτόταν τις ακριβείς θέσεις των 3ων κοριτσιών εκείνη την ώρα! Της φαίνονταν όλα τόσο κοντά μα τόσο μακριά μαζί...
...Και ο καιρός περνούσε... Και η πασχαλίτσα κλεινόταν όλο και περισσότερο στο κουτί της! Στον εαυτό της... Στο σκοτάδι της... Μια μέρα την βρήκαν νεκρή στο μικρό κουτί της! Μόνη της...
...Κάποιοι είπαν πως πέθανε επειδή δεν υπήρχε πια κανείς να αγαπήσει και να την αγαπήσει κι αυτός...
...Κάποιοι, απλά από μοναξιά..
Αλλά ποιος ξέρει?
Έτσι κι αλλιώς τι σημασία έχει?
Η αγάπη και η μοναξιά συνυπάρχουν...

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Over the hill...




συννεφιάζοντας

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Drama Q.





Γαμώ τα όνειρα μου,γαμώ!
αν επαληθευτεί το αποψινό ,ορκίζομαι πως στο υπόλοιπο της ζωής μου δε θα κοιμηθώ ποτέ, ποτέ ξανά.Θα σαπίζω πίνοντας καφέδες και κλαίγοντας.Θα κρατάω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω,και θα αρνούμαι πεισματικά να κλείσω τα μάτια μου.
Δεν μπορεί .
Αυθαιρεσίες σκέψεων του ασυνειδήτου και του υποσυνείδητου δεν σηκώνω στον ύπνο μου.

Φριχτό.

Σηκώθηκα κλαίγοντας σήμερα και δε σταμάτησα μέχρι το μεσημέρι.
Σκεφτόμουν όλες τις συμβουλές και τις προτροπές ,που κι εγώ δίνω ~όχι επειδή ασπάζομαι πλήρως~ αλλά γιατί πολύ απλά όταν τελειώσει η πορεία σου με μια ύπαρξη σταματάς να σκέφτεσαι και να ενεργείς,λες και είναι η δική σου αυτή που έφυγε.(υποκείμενο η ύπαρξη)















Αν ποτέ πεθάνεις ~όπως φοβάμαι~υπόσχομαι να σταματήσω να ανασαίνω τη στιγμή που θα το μάθω.Θα δαγκώσω τα χείλια μου τόσο δυνατά που θα κοπούν στα δυο,για να μη ξανά φιλήσουν κανέναν άλλο.

μα γιατί κλαίω.