Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Καραμελωμένα μύγδαλα.

Έδεσε δυο φορές το κασκόλ γύρω από το λαιμό της ,ο διπλανός πότης προθυμοποιήθηκε να τραβήξει τη μια άκρη για να σφίξει η θηλιά .Εκείνη το σκέφτηκε ,του χαμογέλασε και έπειτα δείλιασε γι ακόμη μία φορά.Είπε "ευχαριστώ" κι άναψε τσιγάρο.Τέσσερα βήματα μέχρι την έξοδο,τρία σκαλοπάτια προς τα πάνω και έφτασε τη βροχή που χάζευε εδώ και ώρα.Εκείνος την περίμενε στην πόρτα του διπλανού μαγαζιού .Κακή συνεννόηση.Μαζί με την βροχή είχε δει κι εκείνον να περνάει.
Χαιρετήθηκαν απαλά(πως σκατά χαιρετάς κάποιον απαλά;;) και περπάτησαν προς τη μηχανή του.Πρέπει να είναι οι ίδιοι στην γωνία της εκκλησίας.Έχει περάσει μήνας και δε θυμάμαι καθαρά.


Επόμενο μαγαζί,αλλαγή μουσικής~λίγο όχι πολύ~μια μπύρα για να κατεβεί πιο ευχάριστα το κτήμα Χατζημιχάλη,Γεροβασιλείου και το μισό του Μπουτάρη που είχε εκείνη κατεβάσει προηγουμένως.Πριν το πρώτο ποτό την είχε φιλήσει ,όπως πάντα σωστά υπολογίζει.Δεν ένιωσε τα δάχτυλα και τις ανάσες από το κρύο κι έτσι προσποιήθηκε το πάθος που εκείνος ήθελε να δει.Δεν κράτησε πολύ η παρέα του μαγαζιού.Το διαλύσαν προτού πάει τρεις.









Στο ξενοδοχείο εκείνος ήθελε να βιώσει τις 9μιση εβδομάδες κι εκείνη μονάχα να κοιμηθεί στα κόκκινα στρωσίδια.Κάνανε ένα χλιαρό σεξ (όπως θυμάμαι να λέει η αυγή) και έπειτα κοίμισαν τα ξεχωριστά τους όνειρα στα μαξιλάρια ξυπνώντας που και που για να δουν την ώρα.Για τρεις ώρες πληρωμένο το δωμάτιο.Η μια μιση πέρασε αιφνιδιαστικά ήσυχα για τους διπλανούς ενοίκους.

Ξύπνησαν χωρίστηκαν κι εκείνη ορκίστηκε από μέσα της πως δεν αρκεί.
Σηκώθηκαν,χωρίστηκαν κι εκείνος ξύπνησε μετά.


Αν όλα όσα δεν ήθελε ,τα αφαιρούσε ξαφνικά από τη ζωή της εκείνη θα άδειαζε επικίνδυνα.Φίλοι ούτε για δείγμα και ο έρωτας μονάχα για έναν αλκοολικό 50αρη θα τη γέμιζε.Φίλησε τα χείλη του τελευταίου επίδοξου έρωτα ~όχι αυτός με τη μηχανή ~ και χάθηκε στην άβυσσο της βιβλιοθήκης της σχολής.

Ο Χέγκελ έλεγε για ένα πνεύμα που παλεύει να εξελιχθεί ,να αγαπήσει και εν τέλει να αγαπηθεί.Αν αρνιόταν λοιπόν "να βάλει το χέρι της μπροστά" για να προστατέψει τον εαυτό της ήταν γιατί πίστευε πως όταν θα έφτανε η στιγμή θα έχανε την πρώτη ματιά με τα αστέρια και τα καραμελωμένα σύννεφα (που έλεγε κ ένα χειροκρότημα).

2 σχόλια:

jacki είπε...

Όπως ξανάπες.. μην ξανακούσω για έρωτα ε;

Ανώνυμος είπε...

συναισθημα αναμεικτο κενο με αντιδραση
και ενα ποτε;
ποτε;
ποτε θα γεμισει ολοκληρη η υπαρξει
και θα κοιταξει τον ουρανο ακι ακομα συννεφιασμενος
θα τις φαινεται γαλαζιος....