Τι γνωρίζεις από το τίποτα του λίγου μου ,αν όχι το ίδιο?
Μη με ρωτάς .Σου απάντησα.
Αγνοείς τα πάντα και νομίζεις πως γνωρίζεις το παν.
Αυτό σε κάνει ανόητο.
Αυτό σε κάνει άνθρωπο.
....
άνθρωπο.
Θα σου δώσω μια γεύση.
Αδιαφορώ για το αν δουλεύεις ή αν κοιμάσαι.
Αδιαφορώ για το αν σε ζαλίζω ή σε κουράζω.
Πιθανό να μιλώ με τις ώρες για μένα όσο και να σιωπώ ακούγοντας εσένα να μιλάς για σένα.
Αναπνέω με θόρυβο όταν σε αισθάνομαι κοντά απλά για να σε παραπλανήσω .Να μην ακούσεις τίποτα από μένα και καταλάβεις πως αυτό που πραγματικά είμαι είναι τόσο γεμάτο που σου είναι αδύνατο να το δεις.Ακόμα και κενό να είναι θυμίζει την ιστορία του βασιλιά και του ράφτη.Θα σε πείθω πως είναι απο κόκκινο βελούδο και πανέμορφο όσο κι εσύ.
Κι όταν όλα σωπάσουν και μείνεις εσύ να κοιτάζεις με απορία ή και θαυμασμό θα σου γελάσω και θα σου φύγω.
Γιατί απλά δε θα 'χω τίποτα άλλο να κάνω.
Κράτα σημειώσεις.
Καπνίζω αργά ,πάντα στριφτά αλλά δεν ξέρω να στρίβω.
Ούτε και θα μάθω ποτέ.Αδιάφορο κατόρθωμα.
Δεν ανταλλάσσω την ηδονή του να σε βλέπω να το κάνεις εσύ για μένα.
Να νοιώθω το σάλιο σου στον καπνό και στο στόμα μου για ώρα.
Κι εσύ να το αγνοείς.Να μην ξέρεις πως σε φιλώ αργά και σε νοιώθω για ώρες(ίσως στιγμές να ναι) ολόκληρες.
Μιλώ αόριστα διότι σκέφτομαι κι αόριστα.
Αδιάφορο επίσης αν καταλαβαίνεις ή όχι.
Μη θυμώνεις.
Μάθε ν' ακούς.
Μάθε να μαθαίνεις εμένα.
.......
Δεν ξεπουλιέμαι κι ούτε πρόκειται.
Σε δέκα χρόνια θα μιλώ το ίδιο αβίαστα και θα αφήνω να με γαμάνε αόριστα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Πολύ απλά διότι εγώ κερδίζω οργασμό συναισθημάτων - θετικά ή αρνητικά-.
Πίνω μέχρι να συρθώ στο πάτωμα και αφήνω τον οποιοδήποτε να με δει.
να ντραπώ για ΤΙ?
Παρά μόνο για τη μικρότητα σου που ίσως αγαπήσω.
Σσσσςς....Κραυγάζω τώρα.
Χαμόγελο.
Και τσιγάρο σου.
Καλημέρα μου.
